In het Zuid-Limburgse plateau landschap liggen de beste landbouwgronden op de hoogste delen van het landschap, de plateau’s met lössdek. De natuurgebieden liggen vooral op de steile plateauhellingen en in de beekdalen. Door deze setting is het toestromende grondwater vaak  nitraatrijk. Daarnaast vormt afspoeling vanaf plateauranden een probleem voor de natuurgebieden op de hellingen en in de beekdalen. Een deel van de nutriënten wordt opgenomen door de vegetatie, die daardoor wel verruigt of achterblijft in de bodem. Het uitstromende beekwater zal daardoor gemiddeld van betere kwaliteit zijn dan het instromende grondwater en runoff-water.

Uitzonderingen op dit patroon vormen het hooggelegen Vijlenerbos, Lage en Hoge Bos en de Brunssummer en Schrieversheide. Hier is ook een aanzienlijk deel van de hogere gronden bos- of natuurgebied.

Een ander probleem is de diepe insnijding van veel beken, waardoor het dal sterker gedraineerd wordt maar soms ook het onderliggende watervoerende pakket. Dat leidt tot versterkte verdroging

Welke kansen liggen hier voor een functiecombinatie van waterwinning en natuur? Het inzijggebied ligt veelal niet in natuurgebied waarmee de beschermende werking van bestaande natuur beperkt is. Maar er liggen zeker gedeelde belangen:

• Beide functies hebben belang bij vermindering van de uitspoeling op de plateau’s; het stimuleren van vermindering van het gebruik van mest en bestrijdingsmiddelen is goed voor de kwaliteit van de waterwinning en voor natuur op de hellingen en in beekdalen.
• Door drainage van het watervoerend pakket onderlangs de beekdalleem te verminderen (beekbodems ophogen) neemt de totale verdroging af, dat is gunstig voor de beekdalnatuur en bronnen aan de dalrand.

TERUG

Voorbeeld van één van de praatplaten voor het heuvelland